'Op school noemde men mij de ICT-girl.'

Lana Sakkoul (27) kwam in 2016 naar België en studeerde net af als bachelor toegepaste informatica aan HOGENT. Ze is daarmee een van de weinige jonge vrouwen in wat nog altijd een mannenbastion is – althans bij de studenten, niet bij het lectorenteam. Maar dat is niet het enige wat haar bijzonder maakt. Lana is namelijk van Syrische afkomst en kwam in 2016 in België terecht waar ze als jongvolwassene alleen, duizenden kilometers verwijderd van haar familie, in een volslagen onbekende omgeving haar weg moest zoeken. Evident was dat allerminst. Maar Lana geeft blijk van een sterke wil en een stevige portie ambitie.

Het feit dat Lana in België terecht kwam, was deels toeval: “Het doel was Duitsland, maar een vriend van mijn familie woonde in België, waardoor ik eerst naar hier ben gekomen. En ik vond België een mooi land, dus ben ik er gebleven.”

Lana had dan al in verschillende landen gewoond: ze werd geboren in Saudi-Arabië, maar heeft de Syrische nationaliteit. Als kind verhuisde ze met haar familie naar Syrië, maar in 2011 keerden ze terug naar haar geboorteland. Enkele jaren later trok ze naar Turkije om er te studeren, maar in dat land vond ze haar draai niet.

In België kon ze dus wel aarden. Op korte tijd leerde ze de taal. “In de beginperiode heb ik veel steun ervaren van IN-Gent, de organisatie die anderstalige nieuwkomers helpt integreren in de samenleving en onder meer taallessen aanbiedt.” Bij de start van het daaropvolgende academiejaar begon ze haar IT-opleiding aan HOGENT. “Het eerste jaar vond ik de vakken niet zo moeilijk, maar de taal was wel nog een obstakel. Ik durfde ook maar weinig te praten, uit vrees om fouten te maken. Maar geleidelijk voelde ik me zekerder”, vertelt ze. Volledig terecht overigens, want ze drukt zich bijzonder goed uit in het Nederlands.

Geen afscheid

Maar het is niet omdat haar studies een comfortzone vormden, dat ze het hier gemakkelijk had als alleenstaande buitenlandse student: “Hier alleen zijn, weegt eerlijk gezegd soms zwaar. Ik moet alles zelf doen, ken hier ook heel weinig mensen en heb mijn familie al jaren niet gezien. Dat is best moeilijk. Aan de andere kant leer je op die manier jezelf kennen en bouw je zelfvertrouwen op.”

Dat zelfvertrouwen kreeg wel een stevige knauw toen ze, bij het begin van haar stageperiode, vernam dat haar vader overleden was: “Het feit dat ik geen afscheid kon nemen, valt nog altijd zwaar. Ik heb toen een week mijn stage onderbroken, maar ik besefte dat mijn vader ervoor zorgde dat ik hier kon studeren, dat hij me steunde en trots was op mij. Dat heeft me gemotiveerd om door te zetten.”

En doorzetten deed ze: ze rondde haar opleiding met succes af en kan zeer binnenkort aan de slag bij FlowFactor, het IT-consultancybedrijf waar ze stage liep. En ze legt de lat voor zichzelf hoog: “Ik wil me nog verder specialiseren en denk eraan om op langere termijn misschien een internationale loopbaan uit te bouwen. Maar de eerstkomende jaren wil ik vooral ervaring opdoen en bijleren in België.”