Dansend je grenzen bepalen.

Enkele HOGENT-studenten namen samen met hun praktijklectoren deel aan een inclusief dansweekend met mensen met en zonder een beperking. Het werd een unieke ervaring die de studenten volgend jaar maar wat graag herhaald willen zien.

De vzw Sjarabang is een socio-culturele organisatie die kunst- en cultuuractiviteiten aanbiedt aan mensen met een beperking. Cultuur is daarbij de springplank naar maatschappelijke participatie, zelfontplooiing en emancipatie. Onder leiding van professionele danseres Nelle Hens organiseerde Sjarabang in het weekend van 9, 10 en 11 december het dansevent ‘Not Thus, Not Thus’ in Destelheide in Dworp.

HOGENT-praktijklector Chris De Rijdt – zelf vrijwilligster bij Sjarabang – stond in voor de coördinatie van het weekend. Ook collega-praktijklector Sandra Dreelinck nam deel, samen met twee studenten orthopedagogie en een student ergotherapie.

Dans als middel

“Ik was sterk gewonnen voor het idee om een inclusief dansweekend aan te bieden voor mensen met en zonder beperking en jongeren die studeren voor opvoeder, begeleider of ergotherapeut. Het ging immers over veel meer dan dansen”, legt Chris De Rijdt uit.

“Het dansen was veeleer een middel om te focussen op grenzen bepalen en wederzijdse toestemming, het leren ja of nee zeggen en leren ja of nee ontvangen. Vaak worden cliënten niet of te weinig gevraagd waar hun grenzen liggen, bijvoorbeeld of ze al dan niet geholpen willen worden maar ook als het gaat om lichamelijk contact: waar wil je aangeraakt worden en door wie? Via beweging en dans lieten we de jongeren daar bij stilstaan.”

Dat bepalen van grenzen werkt overigens in twee richtingen, schetst Chris: “Mensen met syndroom van Down hebben veel nood om te knuffelen en zijn daar heel spontaan in. Ook een begeleider moet soms kunnen zeggen: ‘nee, nu liever niet’. Het gaat dus niet alleen om zelf grenzen bepalen, maar evenzeer om grenzen van anderen aanvaarden. Vaak is dat moeilijk voor hen. Dit integreren in danssessies, maakt het gemakkelijker bespreekbaar.”

Puur

Op het programma stonden yoga en danspraktijk die was opgebouwd uit werken met stilte, stem, dans en aanraking. “Het bijzondere aan de dansoefeningen is dat de jongeren vanuit een dynamiek van emotie, vanuit de ervaring van het moment danschoreografieën uitvoerden, wat het vaak heel puur maakte”, schets Chris.

Er werd afgesloten met een toonmoment in aanwezigheid van ouders en vrienden. Het enthousiasme van de deelnemers was zo groot dat de studenten meteen beslisten om volgend jaar een soortgelijk evenement opnieuw te organiseren.

“En dat is mooi: de studenten engageerden zich op vrijwillige basis en er waren aan hun deelname dus geen studiepunten verbonden, maar toch hebben ze dit ervaren als een bijzonder leerrijk moment in het licht van hun opleiding en latere beroepspraktijk”, zegt Chris, die er nog aan toevoegt dat ook zij dit initiatief rond inclusieve cultuurparticipatie als uniek heeft ervaren: “Dit had ik in mijn 20-jarige loopbaan bij HOGENT nog niet eerder meegemaakt.”

"Het bijzondere aan de dansoefeningen is dat de jongeren vanuit een dynamiek van emotie, vanuit de ervaring van het moment danschoreografieën uitvoerden, wat het vaak heel puur maakte."